kulenin tepesinde bir kaplumbağa olsaydım,
ne kadar mutlu olabilirdim?
veya
bankın yanına bıraktığım depozitolu şişe olsaydım,
ne kadar acıklı görünebilirdim?
sonra
acaba, dedim
şehirdeki diğerleri de
hem üşüyor, hem terliyor olabilirler mi bu saatte?
kaç kişi ağlıyordur meselâ?
kaç kişi sevişiyordur?
sevişirken ağlayan da var mıdır?
sevişmek acıklı olur mu acaba, dedim.
ya da ağlamak mutlu?
ve... acaba, dedim içimden,
fırtına hiç dinmeyecek mi,
niye hava hâlâ bulutlu?
 |
Fırtına sonrası, Bababurun Feneri, sabaha karşı. Kendimi de sayarsam eğer, bir kişiyiz. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder